Deneyimsel Tasarım Öğretisi İz İşaret

    “İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi; Aynadaki kişi…” Tek başına neler yapabileceğini keşfet! Yahya Hamurcu  

  Öyle bir gece ki; Alemlerin Rabbinin en kutsal kıldığı gece.. O gün semada bir coşku.. Rabbi, Resulüne bir hediye verecekti.. Gökyüzünün elçisi ile yeryüzünün elçisi birazdan buluşacaktı..   Alemlere rahmet olan, Rabbini anmakla meşguldü Hira mağarasında.. O an gelmişti… Göklerin elçisi olan Cibril, Muhammed ile bir araya gelmişti.. Cibril Muhammed’e şöyle seslendi; “Yaratan Rabbinin adı ile oku…”   Muhammed’i tir tir titreten olay gerçekleşmişti… Cibril, onu sımsıkı sararak şunu söyledi; “Oku!” “Kalemle öğreten, insana bilmediğini bildiren Rabbin, en büyük Kerem sahibidir..” Öyle bir gece ki; İnsana en büyük sırlardan biri verildi; O gece bir kulun Rabbe yaklaşmasının sırrı verildi..   Muhammed çok heyecanlıydı, yüreği titriyordu… Bu yaşadığından sonra ne yapacaktı? Koşarak evine gitti… Tir tir titriyordu.. İlklerin en güzellerinden olan Hatice, Muhammed-ül Emin’in yüzünde görmediği bir nur gördü.. Daha önce duymadığı güzel kokuları

  Oraya giden, yoldaki bedele razı Gönüllerde sekine.. RABbinden emin olanların yolculuğu bu.. Hareketi başlatan, bedeline razı olanların yolculuğu.. Yaratan güzelliğinizi görmek istedi, bekledi.. Sonrası hayaller ötesi ferahlık.. Samimiyet neydi? Rabbe çıkan yol.. Duruşunuzdan dolayı müjdeler olsun!.. Öyle bir duruş ki örnek olan, marifetlendiren.. İradeli insan RABbin sevdiği... Bir kısmı cennete taşınma yolunda Bu yol cesaret ister, bu yol teslimiyet yolu.. Sözüne güvendi, yürüdüğü yoldan emindi   “Ben kulumun zannı üzereyim..” diyordu sözün sahibi Ey Rabbimiz şahit ol! “Yeniden dünyaya gönder” “Yarabbi yeniden, yeniden şehit olarak gelelim sana..” dediler.. Geride kalanlar; “Mallarımız ve çocuklarımız sana katılmaktan alıkoydu!” diyecekler Siz bir zan üzerineydiniz, böyle olmayacak..   Bu bir cennete taşınma hikayesi Rablerinin haricindeki tüm öyküleri reddettiler.. Gazze inananları, ahireti için marifetlendiren bir avuç insan.. O

  HAYAT SORUYOR: “ŞİMDİ NE YAPACAKSIN?” Hani sonu denize varan patika yollar vardır ya :) Bir heyecanla yürürüz Omzumuzda yüzerken kullanacağımız materyaller, Yorulduğumuzda soluklanmak için kumsala geldiğimizde ağzımıza atacağımız birkaç atıştırmalık Belki de bir top ve de ip.. Yürürüz böyle yalpalaya yalpalaya Ama heyecanla; Ama tebessümle hatta biraz hızlı hızlı.. Sonra o denizi gördüğümüz anda yüzümüze vuran gülümseme hali :) Tıpkı koyduğumuz hedefe ulaştığımız anda aldığımız o haz gibi Çok içten, çok emek verilmiş Ve de çok tatmin bir halde oluruz o görüntüden ..:) Tanıdık geliyor değil mi size de? İşte insan bazen çıktığı bu hayat yolculuğunda; Yolun sonunun hep denize varacağını Ve o varıştan sonra alacağı hazzı, mutluluğu düşünüyor.. Öyle ya çok güzel niyetlerle çıkıyor insan kendi yolculuklarına Peki istediği ne? Biraz daha mutlu ve biraz daha başarılı olmak.. :) Fakat bazen o yollar denize çıkmıyor.. Denize çıkmadığı için de yüzümüzde tebess