Kutsal Şehrin Taneleri

 

Anneeeee!

Babaaaaa!

Bu kaçıncı çağırışı kim bilir…

Avucunun içi gibi bildiğin sokaktan eser kalmayışı...

Komşudan, akrabadan haber alamayışı ne acı...

Bunu ancak yaşayan bilir...

Sahi! Bir an onun yerine koysak ya kendimizi...

Ne yapardık mesela?

“Evim yok ama en azından evimin duvarı, gitmem bir yere sahipsiz sanmasınlar” mı derdik?

“Annem, babam şehit oldu. Bizi izliyor ağlayamam şimdi.” der miydik, boğazımızdaki yumrukla?

“Yaşarsak kazanırız, ölürsek daha çok kazanırız” inancıyla elimizdeki sapanla dans eder miydik tanklar önünde?

Birazdan şehit edileceğimizi bilsek, ellerimiz arkada bağlı da olsa, ağız dolusu güler miydik?

“Zaten öleceğiz Allah aşkına en güzeli burası; ne morg var ne bekleme, ne yıkama, elbisenle gidiyorsun. Hem cennete girmek için bahanemiz olmalı değil mi?

Öyle kolay mı yani? Daha mı üstünüz önceki, iman ederek yaşayanlardan ya da elçilerden?

Yok yok böyle iken gelmem. Ölürsem kutlu olsun, yaşarsam yine sohbet ederiz.” diyerek veda edebilir miyiz sevdiklerimizle?

Yaşanılanlar karşısında teselli edecek bir cümle kurabilir miyiz gerçekten?

Ama, bu onların hayatı ne yapalım! Burada hayat devam ediyor işinize bakalım mı deriz...

Hiç düşündük mü bu onurlu duruşun sebebini?

Netlik mi?

İyilik mi?

Cesaret mi?

Neydi baskıda, kalbine sükunet, yüzüne tebessüm ettiren?

Yapabildik mi üzerimize düşeni elimizden gelen?

Arkamızdan "Enayi misin ? Sana mı kaldı kurtarmak ?" Diye seslenişleri duyarken, acaba net miydik niyetimizde ?

O marka kahveden, o marka giysiden, o marka ayakkabıdan vazgeçebildik mi?

Her seçim bir vazgeçişse doğru seçim yapabildik mi?

İnsanlar hayatlarından bile vazgeçmişken gerçek için…

Biz ne yaptık, hayatımızda gerçeği gerçekleştirmek için?

Doğru, dosdoğru yolda olabilenlerden olduk mu ?

Yokuş çıkanlardan mı,  çıkmayı dahi göze alamayanlardan mıyız ?

Bana göre, sana  göre gerçek ayrı mı? Yoksa gerçek sahte olmayan, kimseye göre değişmeyen mi?

Nereye kadar dayanıklıyız ? Zaten ne için geldik hayata ?

Neye uyumlanmalı ? Sahte ve süslü olana mı ? Başı acı sonu ferah olana mı ?

Oysa, başında acı olanın sonunda ferahlık vardır.

Boşuna mı tebessüm ediyorlar şehadete yürüyenler ?

Bilmiyorlar mı, sabredenlerle beraber bir  “Yaratıcı “ olduğunu ?

“İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi;

Aynadaki kişi…”

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!

Yahya Hamurcu